ΠΡΟΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ:Η ντουντούκα πρέπει να αρχίσει να γυρνάει!!!

Οι ντουντουκαδόροι άρχισαν να την βλέπουν αρχηγοί; Όχι άλλο κάρβουνο!!!! 

Τους άκουγα χθες που διέταζαν, τώρα φώναξε, τώρα μην βρίζεις, τώρα έλα μπροστά (φύγε εσύ, έλα εσύ). Ο λόγος ύπαρξης της ντουντούκας είναι να δίνει τον ρυθμό με τα συνθήματα, και οι ιδιοκτήτες των πρέπει να προσέχουν και τι λένε, αυτός που την κρατάει είναι σαν να μιλάει εξ ονόματος όλων μας.

Σας όρισε κάποιος αρχηγούς; Ο καθένας επιτρέπεται να διαφεντεύει μονάχα τον εαυτό του και μόνον σ' αυτόν να απευθύνεται. Έχουμε ήδη εκπροσώπους, που παίρνουν αυθαίρετα τις αποφάσεις ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, δεν χρειαζόμαστε άλλους.

Να αρχίσει να γυρνάει η ντουντούκα παρακαλώ, όσο μένει σε ένα ζευγάρι χέρια τόσο ο ιδιοκτήτης τους ανεβαίνει ψηλότερα στο καλάμι.

(Αν είσαι μάγκας και θες να καλέσεις κόσμο κάντο με την φωνούλα σου, εκεί θα δεις πόσοι θέλουν να σ' ακολουθήσουν. Και.. Αν σου έρθει μια φαεινή, πχ όπως χθες, που θεώρησες ότι κακώς βρίσκονται στον χώρο οι καντίνες, να πας μόνος σου να τις διώξεις, να μην σου χρειάζεται το σιγοντάρισμα των υπολοίπων -για να δεις κι εσύ τα κότσια σου. Αυτό που κάνεις είναι τσάμπα μάγκας.

Αφού δεν ντρέπεστε, που οι γυναίκες κατάντησαν πιο άντρες από εσάς).

Ένας από το πλήθος

(Η ανωνυμία είναι απαραίτητη, δεν πρέπει κανείς να γίνει διάσημος. Αυτοί στους οποίους αναφέρομαι ξέρουν ποια είμαι, μπορούν να με βρουν εύκολα, στο ίδιο σημείο βρίσκομαι κάθε μέρα).

Υ.Γ. Με όλους αυτούς τους «ηγεμόνες» γύρωθεν να μας καθορίζουν, δείχνουμε σαν να μην έχουμε καταλάβει τίποτα, τα ίδια λάθη κάνουμε, δεν έχουμε καθόλου προαχθεί συνειδησιακά. Δεν είναι όμως έτσι. Αυτός που ΔΕΝ έχει καταλάβει είναι αυτός που του χρειάζεται η ντουντούκα για να ακουστεί, είναι αυτός που θέλει να τα πει σε μικρόφωνο κι από κάτω να τον χειροκροτούν, είναι αυτός που θέλει να μαζέψει τον κόσμο, και είναι αυτοί που «φαίνονται». Όσοι έχουν καταλάβει, μπορεί να μην «βροντοφωνάζουν» την παρουσία τους, αλλά ας μην το παραβλέπουμε, είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. Η απόλυτη πλειοψηφία είναι γνώστες.

 

Ακτιβιστης

Και φετινή παρουσία του Παπακωνσταντίνου στο συνέδριο της Bilderberg - Η ΛΙΣΤΑ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΩΝ

Αυτή είναι η λίστα των συμμετεχόντων, στο συνέδριο της Λέσχης Bildeberg, όπως την έδωσαν στη δημοσιότητα, ακτιβιστές, δημοσιογράφοι και ελβετικά Μέσα Ενημέρωσης.

Σημειώνεται πως, ορισμένα ονόματα, δεν εμφανίζονται στη λίστα.

Βέλγιο

1. Coene, Luc, Διοικητής, Εθνικής Τράπεζας του Βελγίου
2. Davignon, Etienne, Υπουργός Επικρατείας
3. Leysen, Thom, Πρόεδρος, Umicore

Κίνα

1. Fu, Ying, Υφυπουργός Εξωτερικών
2. Huang, Yiping, Καθηγητής Οικονομικών, μέλος του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών, του Πανεπιστήμιο του Πεκίνου

Δανία

1. Eldrup, Anders, Διευθύνων Σύμβουλος, DONG Energy
2. Federspiel, Ulrik, Αντιπρόεδρος της Global Haldor Topsoe A / S
3. Schutze, Peter, Μέλος της Εκτελεστικής Διεύθυνσης, Nordea AB Bank

Γερμανία

1. Ackermann, Josef, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής επιτροπής της ομάδας, της Deutsche Bank
2. Enders, Thomas, γενικός διευθυντής της Airbus SAS,
3. Loscher, Πέτρος, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Siemens AG
4. Nass, Matthias, Επικεφαλής Die Zeit
5. Stainbruk, Peer, Μέλος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής, Πρώην Υπουργός Οικονομικών

Φινλανδία

1. Apunen, Matti, Διευθυντής, του Πολιτικού Φόρουμ EVA
2. Johansson, Ole, Πρόεδρος Συνομοσπονδίας Βιομηχανιών EK
3. Ollila, Jorma, Πρόεδρος της Royal Shell
4. Pentikainen, Mikael, Εκδότης και διευθυντής σύνταξης της Helsingin Sanomat

Γαλλία

1. Baverez, Nicolas, Partner, Gibson, Dunn & LLP Crutcher
2. Bazire, Νικολάου, Διευθύνων Σύμβουλος, της Groupe Arnault / LVMH
3. Castries, Henri de, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, AXA
4. Levy, Maurice, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, της Publicis Groupe SA
5. Montbrial, Thierry de, Πρόεδρος στο Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων
6. Roy, Olivier, καθηγητής της Κοινωνικής και Πολιτικής Θεωρίας στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο

Μεγάλη Βρετανία

1. Agius, Μάρκους, ο πρόεδρος της Barclays PLC
2. Flint, Douglas J., Πρόεδρος Ομίλου της HSBC Holdings
3. Kerr, John, Μέλος της Βουλή των Λόρδων, Αναπληρωτής Πρόεδρος της Royal Shell
4. Lambert, Richard, Ανεξάρτητος Μη Εκτελεστικός Διευθυντής της Ernst & Young
5. Mandelson, Peter, Μέλος της Βουλή των Λόρδων, Πρόεδρος της Global Counsel
6. Micklethwait, John, διευθυντής σύνταξης του Economist
7. Osborne, George, Υπουργός Οικονομικών
8. Stewart, Rory, Μέλος του Κοινοβουλίου
9. Taylor, J. Martin, Πρόεδρος της Syngenta International AG

Ελλάδα

1. David Α. Γιώργος, Πρόεδρος της η Coca-Cola H.B.C. S.A.
2. Χαρδούβελης, Γκίκας Α., Οικονομικός Διευθυντής και επικεφαλής Έρευνας της Eurobank EFG
3. Παπακωνσταντίνου, Γιώργος, Υπουργός Οικονομικών
4. Τσούκαλης, Λουκάς, Πρόεδρο της Grisons ΕΛΙΑΜΕΠ

Διεθνείς Οργανισμοί

1. Almunia, Joaquin, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκή Επιτροπή
2. Daele, van Frans, Προϊστάμενος του προσωπικού του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
3. Kroes, Neelie, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Επίτροπος για την Ψηφιακή ατζέντα
4. Lamy, Pascal, Γενικός Διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου
5. Rompuy, van Herman, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
6. Sheeran, Josette, Εκτελεστικός Διευθυντής, του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για τον Παγκόσμιο Επισιτισμό
7. Solana Madariaga, Javier, ο Πρόεδρος ESADE, και του Κέντρου για την παγκόσμια οικονομία και γεωπολιτική
8. Trichet, Jean-Claude, Πρόεδρος Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
9. Zoellick, Β. Robert, ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας

Ιρλανδία

1. Gallagher, ο Paul, Πρώην Γενικός Εισαγγελέας
2. McDowell, Μichail, Πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός
3. Sutherland, D. Peter, Πρόεδρος της Sachs Goldman International

Ιταλία

1. Bernabe, Franco, Διευθύνων Σύμβουλος της Telecom Italia SpA
2. Elkann, John, Πρόεδρος thw Fiat S.p.A.
3. Monti, Mario, ο Πρόεδρος της Univers Commerciale Luigi Bocconi
4. Scaroni, Paolo, Διευθύνων Σύμβουλος της Eni S.p.A.
5. Tremonti, Giulio, Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών

Καναδάς

1. Carney, Ι. Μark, Διοικητής της Τράπεζας του Καναδά
2. Clark, Edmund, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της TD Bank Financial Group
3. McKenna, Frank, αναπληρωτής πρόεδρος, της TD Bank Financial Group
4. Orbinksi, James, καθηγητής Ιατρικής και Πολιτικών Επιστημών, του Πανεπιστήμιο του Τορόντο
5. Prichard, J. Robert S., πρόεδρος της Torys LLP
6. Reisman, Heather, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Βooks & Μusic Center, Brookings Institution

Ολλανδία

1. Bolland, Marc J., Εκτελεστικός διευθυντής της Group Spencer plc
2. Chavannes, Marc E., πολιτικός αρθρογράφος της NRC Handelsblad, Καθηγητής Δημοσιογραφίας
3. Halberstadt, Victor, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Leiden, Πρώην Επίτιμος Γενικός Γραμματέας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ
4. H.M. η βασίλισσα της Ολλανδίας
5. Rosenthal, Uri, Υπουργός Εξωτερικών
6. Winter, W. Jaap, Partner, Στέλεχος της Brauw Blackstone Westbroek

Νορβηγία

1. Myklebust, Egil, Πρώην Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της SAS και της Hydro ASA
2. H.R.H. Crown Haakon, πρίγκιπας της Νορβηγίας
3. Ottersen, Ole Petter, Πρύτανης Πανεπιστημίου του Όσλο
4. Solberg, Erna, ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος

Αυστρία

1. Bronner, Οscar, Διευθύνων Σύμβουλος και το Publisher, Standard Medien AG
2. Faymann, Werner, Ομοσπονδιακός Καγκελάριος
3. Rothensteiner, Walter, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Raiffeisen Zentralbank Osterreich AG
4. Scholten, Rudolf, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των Εκτελεστικών Διευθυντών, Oesterreichische Kontrollbank AG

Πορτογαλία

1. Balsemao, Pinto Fransisco, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, IMPRESA, SGPS, Πρώην πρωθυπουργός
2. Ferreira Alves, Clara, Διευθύνων Σύμβουλος της Claref LDA, Συγγραφέας
3. Nogueira Leite, Antonio, Μέλος του Δ.Σ., κ. Jose de Mello Investimentos, SGPS, SA

Σουηδία

1. Mordashov, Alexey Α., Διευθύνων Σύμβουλος, Severstal
2. Schweden
3. Μπιλντ, Carl, Υπουργός Εξωτερικών
4. Bjorling, Ewa, Υπουργός Εμπορίου
5. Wallenberg, Jacob, πρόεδρος, AB Επενδυτών

Ελβετία

1. Brabeck-Letmathe, Peter, Πρόεδρος της Nestle S.A.
2. Groth, Χανς, Ανώτερος Διευθυντής του Τομέα Πολιτικής Υγείας και πρόσβασης στην αγορά, Τομέας Ογκολογίας, στέλεχος της Pfizer
3. Janom Στάινερ, Barbara, επικεφαλής του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Ασφάλειας και Υγείας,
4. Canton Kudelski Andre, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kudelski Group Α.Ε.
5. Leuthard Doris, Ομοσπονδιακός Σύμβουλος
6. Schmid, Martin, Πρόεδρο της Grisons Canton
7. Schweiger, Rolf, Standerat
8. Soiron, Rolf, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Holcim Ltd, Lonza Ε.Π.Ε.
9. Vasella, Daniel L., Πρόεδρος της Novartis AG
10. Witmer, Jurg, Πρόεδρος της Givaudan και Clariant

Ισπανία

1. Cebrian, Juan Luis, Διευθύνων Σύμβουλος PRISA
2. Cospedal, Maria Dolores, της Partido Popular
3. Leon Gross Bernardino, Γενικός Γραμματέας της Ισπανικής Προεδρίας
4. Nin Genova, Maria Juan, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της La Caixa
5. Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας

Τουρκία

1. Ciliv Sureyya, Διευθύνων Σύμβουλος της Turkcell Iletisim Hizmetleri AS
2. Gulek Domac Tayyibe, πρώην Υπουργός Επικρατείας
3. Koc Moustaffa Β., Πρόεδρος της Koc Holding A.S.
4. Pekin Sefika, ιδρυτικό μέλος της Δικηγορικής Εταιρείας Pekin & Bayar

ΗΠΑ

1. Αlexander Β. Keith, Διοικητής της USCYBERCOM, Διευθυντής Εθνικής Υπηρεσία Ασφαλείας
2. Altman Κ. Roger, πρόεδρος της Evercore Partners
3. Bezos Jeff, Ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της Amazon.com
4. Collins, Timothy C., Διευθύνων Σύμβουλος της Ripplewood Holdings, LLC
5. Feldstein Martin S.,
6. George F. Baker, Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ
7. Hoffman Reid, Συν-ιδρυτής και Εκτελεστικός Πρόεδρος, LinkedIn
8. Hughes Chris R., Συνιδρυτής Facebook
9. Jacobs, Kenneth Μ., Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος Lazard
10. Johnson James A., Αντιπρόεδρος Perseus LLC
11. Jprdan Jr Ανώτερος Διευθύνων Σύμβουλος της Freres Lazard & Co LLC
12. Keane, John M. Ανώτερος Συνεργάτης της SCP, Απόστρατος του Αμερικανικού Στρατού
13. Kissinger, Henry A., Πρόεδρος της Kissinger Associates Inc
14. Kleinfeld Klaus, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Alcoa
15. Kravis, R. Henry, πρόεδρος και συν-διευθύνων σύμβουλος της Kohlberg Kravis, Roberts & Co
16. Kravis, Marie-Josee, στέλεχος του Ινστιτούτο Hudson, Inc
17. Li, Cheng, Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο John L. Thornton της Κίνας
18. Mundie, Craig J., Επικεφαλής΄Ερευνας και της Στρατηγικής της Microsoft Corporation
19. Orszag, R. Peter, Αντιπρόεδρος της Citigroup Global Markets, Inc
20. Perle, Richard N., Συνεργάτης του Αμερικανικού Ινστιτούτου Επιχειρήσεων για τη Δημόσια Πολιτική Έρευνας
21. Rockefeller, David, πρώην πρόεδρος της Chase Manhattan Bank
22. Rose, Charlie, Ανώτατος διευθυντής της Charlie Rose
23. Rubin, Ε. Robert, συν-ρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, Πρώην Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών
24. Schmidt, Eric, Εκτελεστικός Πρόεδρος της Google Inc
25. Steinberg, James B., υφυπουργός Εξωτερικών
26. Thiel, Α. Peter, Πρόεδρος της Clarium Management Capital, LLC
27. Varney, Christin Α., Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας για θέματα ανταγωνισμού
28. Vaupel, James W., Ιδρυτής και Διευθυντής του Ινστιτούτο Δημογραφικών Ερευνών Max Planck.
29. Warsh, Kevin, πρώην Κυβερνήτης, μέλος του συμβούλιο της Federal Reserve
30. Wolfensohn, James D., πρόεδρος της Wolfensohn & Company, LLC

Από Οιωνοσκόπο

Τι συνέβη χθες στο Σύνταγμα

Όπως είναι σε όλους μας γνωστό, κάτω στην πλατεία βρίσκονται οι "σοφοί" πολίτες που όλα τα ξέρουν, και γι' αυτό πήραν την άδεια από τη σημαία να μας μορφώσουν και να αποφασίζουν για όλους τους υπόλοιπους, και πάνω βρίσκεται ο "όχλος" που δεν ξέρει τι του γίνεται και του χρειάζεται η καθοδήγηση. Οι κάτω λοιπόν, δεν τους φτάνει που μιλάνε σε μικρόφωνο, δεν τους φτάνει που τα μεγάφωνα τα έχουν στραμμένα προς τα πάνω (αλήθεια, αφού μεταξύ σας διαβουλεύεστε, εσείς δεν θα έπρεπε να θέλετε να σας ακούτε;) χθες έκαναν και το εξής δημοκρατικό. Έφεραν και κότσαραν μεγάφωνα σε όλο το μήκος του δρόμο, στο πάνω μέρος της πλατείας!!! Πρόσεξε, οι "δημοκρατικοί" το έκαναν αυτό, οι "δημοκρατικοί" και "σοφοί" πολίτες που βρίσκονται κάτω. Τι σκέφτηκαν λοιπόν, αυτοί οι δημοκράτες και σοφοί πολίτες: Είμαστε εδώ και συνδιαλεγόμαστε τόσον καιρό τώρα, κι εσείς οι πάνω, αυτοί που δεν ξέρετε τα στραβά σας, δεν κατεβαίνετε να μας ακούσετε; Θα σας βάλουμε τις ομιλίες μας απευθείας στ' αυτιά.
Φυσικά τα μεγάφωνα που κότσαραν στο δρόμο χθες, ξηλώθηκαν.
Μου έμειναν όμως κάποιες απορίες και θέλω οι σοφοί δημοκράτες να μου τις λύσουν.
Απο την πρώτη ώρα που ο Παπανδρέου μάς έφερε τη δικτατορία και μέχρι σήμερα, φτιάχτηκαν δεκάδες ομάδες αντιμνημονιακές. Σε ΟΛΕΣ δε, συμμετείχα, ήμουν με όλους, από την αρχή του αγώνα. ΟΛΕΣ αυτές οι ομάδες προσπαθούσαν ενάμισι χρόνο τώρα να μαζέψουν το πλήθος. Καμία δεν τα κατάφερε. Γιατί; (Δεν καταλαβαίνεις, θα σου κάνω τη μετάφραση). Γιατί ΟΛΕΣ οι ομάδες συνδιαλέγονταν. Αυτό αρέσει στους ομαδάρχες, αυτό θεωρούν λύση. Ο κόσμος λοιπόν πήγαινε στις ομάδες γιατί ήθελε να αγωνιστεί, τους βαριόταν (θανάσιμα όμως) και αποχωρούσε. Και έμεναν τελικά τρεις κι ο κούκος και αναγκαστικά το διέλυαν το μαγαζί.......
Και είδες πώς βγήκε τελικά, ο κόσμος ο "απλός" (αυτοί τον λένε έτσι, τον λένε απλό γιατί θεωρούν τον εαυτό τους πιο πάνω -πιο έξυπνο, πιο άξιο, πιο μάγκα). Ο κόσμος λοιπόν ο "απλός" βγήκε χωρίς ομαδάρχη!!! Χωρίς οργάνωση. Χωρίς συντονισμό.
Κάτι θέλει να σας πει ο ποιητής, αλλά ΟΛΟΙ ΣΑΣ κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε.
Θα σας το κάνω λοιπόν λιανά (γιατί θέλετε δεν θέλετε, θα καταλάβετε). Δεν θέλουμε συνδικαλισμό. Δεν θεωρούμε κάποιον από εσάς άξιο για να μας τα φτιάξει, δεν θέλουμε να βγάλουμε από εσάς ηγεσίες. Δεν σας γουστάρουμε που μας θέλετε όλους ίδιους (όποιος δεν συμφωνεί με εσάς γιουχάρεται). Δεν σας θέλουμε γιατί αποσκοπείτε στη δόξα και όχι στον αγώνα, αυτόν καθαυτόν, που κάνουμε για την πατρίδα.
Ερώτηση: Μας έχετε πρήξει με το ενωτικό.. Τις Κυριακές αγαπητοί μου χρειάζεται κάποιος να μας μιλήσει για ένωση; Βλέπετε να διαφωνούμε (εμείς, ο "απλός" κόσμος) με κάποιον συμπολίτη μας; Ξέρετε γιατί τις Κυριακές δεν υπάρχει διχόνια, υπάρχει παλμός στον αγώνα και όσοι είναι εκεί το απολαμβάνουν; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΣΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΗΖΕΤΕ!!!!!!!!
Τις καθημερινές παίρνετε τα πάνω σας, εμείς είμαστε μια χούφτα, εσείς έχετε καταλάβει και το πάνω μέρος με εκπροσώπους σας (ήδη φέρατε το θεατρικό της άμεσης δημοκρατίας σας και πάνω -αφού δεν ερχόμαστε εμείς, εκεί με το στανιό θα μας το μπαστακώσετε, για εσάς εμείς απλά δεν ξέρουμε τι θέλουμε, εσείς ξέρετε καλύτερα ποιο είναι το σωστό, οπότε τι σας μένει.. να μας το κάτσετε με το ζόρι). Δεν φτάνει που είμαστε μια χούφτα τις καθημερινές, είμαστε όλοι και πολύ καλοί άνθρωποι, είναι ο λόγος που δεν αντιδράμε. Δεν θέλουμε τσακωμούς. Και βρίσκετε την ευκαιρία να μας κάτσετε στο σβέρκο. Κάντε τα αυτά τις Κυριακές σοφοί μου, γιατί δεν τα κάνετε; Να βγείτε με τις ντουντούκες και τα μικρόφωνά σας, να μας συλλογικοποιήσετε; Αφού για εσάς είμαστε όχλος, δεν ξέρουμε αυτά που εσείς ξέρετε, και πρέπει να μας τα μάθετε. Γιατί δεν βγαίνετε τις Κυριακές να μας τα πείτε;
Μια άλλη ερώτηση. Ο λόγος που μιλάτε σε μικρόφωνο (και παλαμάκια, μαζί πάνε αυτά) στο πλήθος, είναι για να μας ενημερώσετε. Εμείς που είμαστε Σύνταγμα θεωρείτε ότι δεν ξέρουμε; Τότε γιατί είμαστε εκεί; Αν πιστεύετε ότι ο κόσμος χρειάζεται κάτι παραπάνω να μάθει, για να ξεκουνηθεί όπως λέτε από τον καναπέ, γιατί του μιλάτε στο Σύνταγμα; Γιατί μιλάτε σ' αυτόν που έχει ήδη βγει; Να πάτε στις γειτονιές κύριοι με την ντουντούκα σας να ενημερώσετε τον κόσμο για να έρθει Σύνταγμα. Αλλά στις γειτονιές... δεν θα έχετε κοινό (έδρανο, παλαμάκια), γι' αυτό δεν πάτε. Αρα ο σκοπός σας δεν είναι η ενημέρωση, αλλά μια θεσούλα για μετά. Μην αυταπατάστε, κολυμπηθρόξυλο δεν θα μείνει όρθιο. Όλα τα σκατά στον ίδιο βόθρο θα πέσουν.
Αλλη ερώτηση. Χθες που ήρθα να σας ζητήσω να κλείσετε τα πάνω μεγάφωνα (στην ομαδούλα σας των 30 ανθρώπων), μίλησα χωρίς μικρόφωνο και με άκουσαν οι πάντες. Φάνηκε από το γιουχάρισμα που μου ρίξατε. Πείτε μου παρακαλώ γιατί χρειάζεστε το μικρόφωνο (το βάθρο, τα παλαμάκια, πάντα ένα είναι όλα αυτά), αγνοί μου αγωνιστές;
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά ο κόσμος σιγά-σιγά μειώνεται. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά ο λόγος που φεύγει είναι οι κουραδο-ομιλίες σας. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά αν φύγει ο κόσμος, ο "ΑΠΛΟΣ", αυτοί θα νικήσουν. Άρα θα βγάλω λανθασμένα το συμπέρασμα ότι γι' αυτούς δουλεύετε;
Ενα άλλο πολύ δημοκρατικό που κάνουν οι δημοκράτες και σοφοί πολίτες, οι κάτω, είναι το εξής. Παίρνουν αποφάσεις (η παρεούλα των 30 ατόμων έτσι;) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΟΜΩΣ, και θεωρούν ότι το πλειοψηφικό δικό τους αποτέλεσμα είναι γενικά η πλειοψηφία!!! (Κάτι δεν θυμίζει;). Με παράδειγμα. Οι σοφοί δημοκράτες οι κάτω, έθεσαν προς ψήφιση το θέμα με τις καντίνες. Αφού μαλλιοτραβήχτηκαν κάμποσο, αποφάσισαν ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΑ (τολμάς να πεις και κάτι άλλο;), ότι πρέπει να φύγουν οι καντίνες από το Σύνταγμα (???????). Όμως αυτοί είναι 30 ανθρωπάκια, πώς θα κάνουν πράξη αυτό που ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΑ αποφάσισαν; Τι έκαναν λοιπόν οι δημοκράτες, σοφοί φίλοι μας. Εφεραν έναν δικό τους πάνω, τον έκαναν ντουντουκαδόρο του "απλού" (αδαή) κόσμου, και.. αφού ο δικός τους πρώτα πήγε με τα νερά των πάνω, κι έγινε φίλος μας, μας μπαστακώνει με το έτσι θέλω τις αποφάσεις των σοφών των αποκάτω... Για του λόγου το αληθές, προχθές, βγήκε ο ντουντουκαδόρος και είπε (στο ξαφνικό, στο άσχετο έτσι, εκεί που λέγαμε συνθήματα): "Τώρα όλοι μαζί θα πάμε ειρηνικά να διώξουμε τις καντίνες από την πλατεία"... Ετσι ακριβώς τα είπε, σαν να απευθύνεται σε δίχρονα. Ερώτηση: Αυτό δεν ονομάζεται δημαγωγία;
Κοίτα να δεις φίλε μου πώς την έχω δει. Επειδή ήττα τρως ΜΟΝΟ όταν παραιτείσαι του αγώνα, δεν έχω σκοπό να εγκαταλείψω το τερέν. Δεν θα με κάνεις εσύ ο άμαθος να φύγω από κούραση και τελικά ο εχθρός να νικήσει. Άρα τι μένει; Θα πάψεις εσύ να με ενοχλείς (αν δεν το κάνεις, με το στανιό θα σε παύσω εγώ). Όλων εσάς των ειδικών σάς διαφεύγει η βασικότερη αρχή της δημοκρατίας, που αυτή είναι.. ΤΑ ΟΡΙΑ. Μετάφραση: Τα δικαιώματά σου σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικά μου. Αν ήθελα να σε ακούσω θα ερχόμουν κάτω. Πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι δεν με ζορίζει κάποιος για να απέχω. Είναι η άποψή μου, δεν θέλω να σε ακούω. Και ΠΡΕΠΕΙ αναγκαστικά να την δεχτείς. Αν δεν κλείσετε τα μεγάφωνα οικειοθελώς, υπάρχει και ο άλλος τρόπος. Γιατί... το να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη γνώμη των υπολοίπων, λέγεται τραμπουκισμός. Και όχι δημοκρατία. Και εμείς δημοκρατία παλεύουμε για να φέρουμε. Και πρέπει να τη φέρουμε πρώτα στην πλατεία.

Ένας από το πλήθος
(Η ανωνυμία είναι απαραίτητη, δεν πρέπει κανείς να γίνει διάσημος. Αυτοί στους οποίους αναφέρομαι ξέρουν ποια είμαι, μπορούν να με βρουν εύκολα, στο ίδιο σημείο βρίσκομαι κάθε μέρα).
stefania

EΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ BUILDERBERG: ΜΕΙΩΣΤΕ ΤΟΝ ΠΛΗΘYΣΜΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΕΣΩ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΩΡΑ! (ΒΙΝΤΕΟ)

•  ΜΕΙΩΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΜΕΣΩ ΠΟΛΕΜΩΝ
•  ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ Ο BILL GATES
• NΕΥΡΙΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

 Ανώνυμη πηγή του Jim Tucker υψηλού επιπέδου μέσα στην builderberg,  εκμυστηρεύτηκε οτι η συνέχεια
των πολεμικών αναμετρήσεων στην Μέση ανατολή είναι στην κορυφή της ατζέντας των Ελίτ.
Μιλώντας στον Άλεξ Τζόουνς εχτές, ο πολέμιος για πολλά χρόνια της builderberg ανέφερε οτι  η Ελίτ πιστεύει ότι στην γη υπάρχει υπερπληθυσμός και ο πόλεμος αποτελεί μια ουσιαστική λύση σε αυτό (να μειωθεί ο πληθυσμός).

"Έχουν ενοποιηθεί και επικεντρωθεί στο σχέδιο του πολέμου" είπε ο Τάκερ, αναφέροντας την πηγή του μέσα στην builderberg. "Αποτιμούν την ανθρωπότητα ως υπερπληθυσμική, πρέπει να μειώσουν τον πληθυσμό και ένας τρόπος είναι με τους πολέμους. Το αναφέρουν συνεχώς κατά την διάρκεια της ημέρας" 


Η Ελίτ είναι φοβερά εκνευρισμένη με τους διαδηλωτές που έχουν μαζευτεί έξω από το ξενοδοχείο που έχουν κρατήσει αποκλειστικά για την λέσχη builderberg στο sain moritz ανέφερε ο Τζιμ Τάκερ.

Στην συνέχεια ο Τζιμ τάκερ παρενέβην για να δώσει σημαντικές πληροφορίες, όπως ότι Υπάρχει περίπτωση να συλληφθεί ο Κίσσινγκερ από τις Ελβετικές αρχές (ως εγκληματίας πολέμου), οτι και ο Βill gates συμμετέχει στην συνεδρίαση, και παρότρυνε τον κόσμο να συμμετάσχει στην αυριανή διαδήλωση έξω από το ξενοδοχείο (Κυριακή 11 ιουνίου)

Το έγκλημα των βουλευτών

Απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Τραϊανού “ΔΕΞΙΑ… ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ”, εκδόσεις ΩΓΥΓΙΑ 2008.

Ο πολιτικός δεν μπορεί να είναι βουλευτής, γιατί απλούστατα δεν αντιπροσωπεύει τον λαό. Δεν αντιπροσωπεύει την κοινωνική του τάξη. Ο πολιτικός από τη φύση του υπερβαίνει τα όρια της τάξης του στο όνομα της άποψής του. Ο πολιτικός αντιπροσωπεύει τον εαυτό του, την πολιτική του "παρέα", την πολιτική του άποψη ή τον πολιτικό αρχηγό του. Εκπροσωπεί μέρος του λαού, ο οποίος υιοθετεί την άποψη την οποία ο ίδιος εκφράζει. Ο πολιτικός έχει σχέση με τον λαό όμοια με τη σχέση του δικηγόρου με τον πελάτη του. Δεν ταυτίζονται. Δεν τον αντιπροσωπεύει, παρά τον εκπρο­σωπεί ως φορέας και ικανότερος εκφραστής της κοινής άποψης.

Αυτά όλα είναι στοιχεία τα οποία απαγορεύεται να έχει ο βουλευτής, εφόσον το δικό του καθήκον είναι ν' αντιπροσωπεύει την κοινωνία. Να αντιπροσωπεύει τα γενικά συμφέροντά της και όχι τις ειδικές απόψεις της. Ο βουλευτής ταυτίζεται με τον λαό. Αν λοιπόν ο πολιτικός είναι ο "δικηγόρος" ο βουλευτής είναι ο αντι­πρό­σωπος της "οικογένειας", ο οποίος παρίσταται στο "δικα­στήριο". Συνεργάζεται με τον "δικηγόρο" του, αλλά δεν ταυτίζεται. Τα κέρδη και οι ζημιές από το δικαστήριο τον αφορούν άμεσα, τη στιγμή που τον "δικηγόρο" τον αφορά μόνον η δόξα της "παράστασης" και βέβαια ο μισθός του.

Γι' αυτόν τον λόγο ο βουλευτής, ως αντιπρόσωπος του λαού, είναι πληρεξούσιός του. Η ψήφος του έχει νομοθετική ισχύ. Αντίθετα ο πολιτικός δεν είναι πληρεξούσιος. Ο πολιτικός καταθέ­τει νομοθετική πρόταση, την οποία μετατρέπει σε νόμο ο πληρε­ξού­σιος βουλευτής με την ψήφο του. Ο εκπρόσωπος μερίδας πολιτών κάνει την εισήγησή του και αυτή κρίνεται από τον αντιπρόσωπο του συνόλου του λαού.

Γι' αυτόν τον λόγο απαιτούνται διαφορετικά προσόντα μεταξύ βουλευτών και πολιτικών. Βουλευτής μπορεί να γίνει ο οποιοσ­δήποτε, μόνο και μόνο γι' αυτό που είναι και τίποτε άλλο. Τριακόσια αντιπροσωπευτικά "δείγματα" του λαού. Αυτοί οι απλοί πολίτες είναι που στελεχώνουν το βουλευτικό σώμα των αντιπροσώπων του λαού. Το στελεχώνουν στο ποσοστό το οποίο αντιστοιχεί στην κάθε ταξική ιδιότητα που υπάρχει μέσα στην κοινωνία.

Σε μια αμιγώς αγροτική κοινωνία το σύνολο των βουλευτών θα πρέπει να είναι τυχαίοι αγρότες. Σε μια πλήρως ανεπτυγμένη κοινωνία, οι βουλευτές πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα των κοινωνικών δυνάμεων που αναπτύσσονται μέσα σ' αυτήν και στο ποσοστό που αυτές αναπτύσσονται.

Αυτοί όλοι λειτουργούν όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, γιατί απλούστατα το μόνο που απαιτεί ο ρόλος τους είναι αυτο­γνωσία και τίποτε άλλο. Ο βουλευτής μπορεί να είναι "φλύαρος" με την ψήφο του ακόμα κι αν είναι μουγκός. Οι πολιτικοί δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Η πολιτική απαιτεί προσόντα, τα οποία μπορεί να μην τα έχει ο μέσος πολίτης. Απαιτεί γνώσεις, μέσω των οποίων θα γεννηθούν προτάσεις.

Ο μέσος πολίτης μπορεί να γίνει άριστος βουλευτής, όπως γίνεται άριστος ένορκος δικαστής, αλλά δεν μπορεί να γίνει πολι­τικός ή δικηγόρος. Αυτές οι ιδιότητες απαιτούν εκπαίδευση και άρα ειδικά προσόντα, τα οποία ξεφεύγουν από τις δυνατότητες του απλού πολίτη. Αυτά τα ειδικά προσόντα τα έχουν οι ισχυροί της κοινωνίας, οι οποίοι έχουν και τα μέσα να τα αποκτήσουν.

Γι' αυτόν τον λόγο μέσα στο χρόνο μερικά πράγματα δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι πολι­τικοί είναι μορφωμένοι αστοί. Οι επίσης μορφωμένοι κεφαλαιο­κράτες έχουν άλλα πράγματα να "τρέξουν" και συνήθως δεν ασχολούνται με τα "κοινά". Όταν λοιπόν κατορθώνουν οι ιδιο­κτήτες των δύο μεγάλων κομμάτων και βάζουν τους πολιτικούς μέσα στη Βουλή, δημιουργούν συνθήκες "ανωμαλίας", γιατί βάζουν αποκλειστικά αστούς μέσα στη Βουλή, η οποία θα έπρεπε ν' αντιπροσωπεύει το σύνολο των κοινωνικών τάξεων.

Όμως, αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί, όταν η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία βρίσκονται υπό τον έλεγχο μιας συγκε­κριμένης κοινωνικής τάξης, είναι πιθανόν αυτή η τάξη να "ρίξει" όλες τις άλλες. Όταν μάλιστα αυτή η κοινωνική τάξη είναι η αστική τάξη, το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, γιατί αυτή η τάξη έχει ιδιόρρυθμα συμφέροντα. Αυτή η τάξη, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά της μπορεί να φτάσει στο σημείο να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα. Προβλήματα εθνικά, κοινωνικά και ταξικά.

Αυτό συμβαίνει, γιατί ως κοινωνική τάξη έχει χαρακτηριστικά που την κάνουν "ευάλωτη". Είναι τάξη εργαζομένων, των οποίων τα συμφέροντα μπορεί και να μην συνδέονται με την παραγωγή και ως εκ τούτου να έχει όφελος από δραστηριότητες που θίγουν όλους τους υπόλοιπους. Πάνω στην αγωνία της να ευνοηθεί, μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες πλειοδοτικές, τις οποίες να μπορούν να τις "καλύψουν" κάποια πονηρά αφεντικά. Αφεντικά, που μπορεί να είναι κομματάρχες, οι οποίοι με τη σειρά τους και για τους ίδιους λόγους να υποτάσσονται σε άλλα αφεντικά, που μπορεί να είναι οι ιμπεριαλιστές.

Για να το καταλάβει κάποιος αυτό, ας σκεφτεί το εξής: Μέσα σε μία Βουλή, όπου αντιπροσωπεύεται το κοινωνικό μωσαϊκό, οι αστοί είναι μειοψηφία. Η συντριπτική πλειοψηφία ανήκει στους αγρότες, τους βιομηχάνους και τους εργάτες. Αυτή λοιπόν η πλειοψηφία απέναντι σε ό,τι την απειλεί συνθέτει ένα πανίσχυρο μπλοκ, το οποίο σταματά την οποιαδήποτε επιλογή της κυβέρ­νησης που δεν το συμφέρει. Την οποιαδήποτε επιλογή δεν συμφέρει τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής και άρα τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Μια κυβέρνηση, είτε εξαιτίας της ανικανότητας είτε εξαιτίας "έξωθεν" πιέσεως, μπορεί να επιχειρήσει να εξυπηρετήσει "ξένα" συμφέροντα. Μια κυβέρνηση συντίθεται από ανθρώπους και οι άνθρωποι είναι "ευάλωτοι" κι επιρρεπείς στα "λάθη". Αυτό το φαινόμενο όμως, όταν το Σύνταγμα λειτουργεί πραγματικά, δεν μπορεί να γίνει επικίνδυνο για τον λαό, γιατί θα σταματήσει στη Βουλή.

Τα συμφέροντα των ισχυρών του ιμπεριαλισμού μπορεί να "περνάνε" από μια κυβέρνηση, αλλά όχι από τη Βουλή. Γιατί; Γιατί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών είναι πάντα συγκρουόμενα με τα συμφέροντα του λαού και άρα μπλοκάρονται στο όργανο που αντιπροσωπεύει τον λαό. Τι βολεύει για παράδειγμα τους ιμπερια­λιστές στον τομέα της οικονομίας; Να καταλάβουν την αγορά του κάθε κράτους. Να την "ανοίξουν" και να τη μονοπωλούν.

Αν όμως συμβεί αυτό, καταστρέφεται ο λαός. Οι τοπικοί αγρό­τες και οι βιομήχανοι όχι μόνον δεν μπορούν ν' αναπτυχθούν, αλλά δεν μπορούν ούτε καν να επιβιώσουν. Δεν μπορούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους στην αγορά και μαζί μ' αυτούς καταστρέφονται κι εκείνοι οι οποίοι παράγουν τα προϊόντα αυτά και είναι οι εργάτες. Άρα όλους αυτούς δεν τους συμφέρει ν' "ανοίξει" η αγορά.

Αν μια κυβέρνηση, που στελεχώνεται από αστούς πολιτικούς, θελήσει ν' "ανοίξει" την αγορά, δεν θα το καταφέρει, γιατί δεν θα "περάσει" το νομοσχέδιό της από τη Βουλή των αντιπροσώπων του λαού. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η Βουλή στελεχώνεται αποκλει­στικά από πολιτικούς και άρα από αστούς; Θα "ανοίξει" η αγορά. Γιατί; Γιατί συμφέρει την κοινωνική τους τάξη. Γιατί οι πολυεθνικές μπορεί μεν να καταστρέφουν την εθνική παραγωγή, αλλά προσφέρουν χρυσοφόρες θέσεις σε αστούς.

Τα τοπικά εργοστάσια μπορεί να κλείσουν και να κατα­στρα­φούν οι βιομήχανοι και οι χιλιάδες εργάτες, αλλά οι αντιπρο­σωπείες των πολυεθνικών θ' αρχίσουν τις προσλήψεις αστών. Θα δημιουργήσουν χρυσοφόρες θέσεις για τους λίγους εκλεκτούς και μορφωμένους αστούς. Δεκάδες Έλληνες βιομήχανοι αναψυ­κτικών και χιλιάδες Έλληνες εργάτες καταστράφηκαν, για να δώσει η Coca-Cola Hellas τους ελάχιστους μισθούς των εκατομ­μυρίων στους Έλληνες αστούς που προσέλαβε ως στελέχη της.

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πόσο επικίνδυνο είναι να "καπελωθεί" η Βουλή από τους αστούς. Αντιλαμβάνεται πόσο επικίνδυνο είναι να στελεχώνεται το όργανο των αντιπροσώπων του λαού από αντιπροσώπους μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης. Αντιλαμβάνεται πόσο επικίνδυνο είναι να βρίσκονται μόνον "εκπρόσωποι" μερίδων των λαού και όχι αντιπρόσωποι του συνό­λου του. Είναι επικίνδυνο, γιατί μπορεί να "στήνεται" η "δίκη" των συμφερόντων που λαμβάνει χώρα στη Βουλή. Όταν "δικαστές" και "συνήγοροι" —λόγω ταξικής "συγγένειας"— έχουν κοινά συμφέ­ροντα και αυτός τον οποίο αφορά η δίκη είναι "ξένος" και απών, είναι πιθανόν να αδικηθεί και να μην το καταλάβει.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα και είναι "βραχυκυκλωμένα" τα πάντα. Η Βουλή είναι έννοια πολύ ευρύτερη των 300 βουλευτών. Η Βουλή είναι ένα τεράστιο "δικαστήριο", όπου μέσα σ' αυτό διευθετούνται τα συμφέροντα του λαού. Τα συνολικά εθνικά του συμφέροντα και τα επιμέρους ταξικά του συμφέροντα. Ένα τεράστιο "δικαστήριο", όπου κρίνεται η πολιτική της εκτελεστικής εξουσίας. Της εξουσίας που κυβερνά την πατρίδα μας. Είναι βασικό λοιπόν να παρίσταται μέσα σ' αυτό ο άμεσα ενδιαφερό­μενος, που είναι ο λαός. Αυτός ακριβώς είναι ο προβλεπόμενος από το Σύνταγμα ρόλος της Βουλής. Η Βουλή είναι ένα "δικαστήριο", το οποίο διαθέτει το δικό του "προεδρείο" και μοιάζει με τα μεικτά ορκωτά δικαστήρια.

Ένα "δικαστήριο" μέσα στο οποίο κρίνεται το κυβερνητικό έργο και άρα η κυβέρνηση. Διαθέτει ένα "προεδρείο", το οποίο συντο­νίζει τη διαδικασία και υπάρχουν εκπρόσωποι των "διαδίκων", οι οποίοι μάχονται μεταξύ τους για να εξασφαλίσουν την ψήφο των "ενόρκων", που αντιπροσωπεύουν τον άμεσα ενδιαφερόμενο και είναι ο λαός. Οι διάδικοι είναι οι πολιτικοί, που ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα. Οι υπουργοί ασκούν τις νόμιμες εξουσίες τους μόνον στα υπουργεία τους. Μέσα στη Βουλή είναι ελεγχόμενοι. Είναι οι "συνήγοροι" της κυβέρνησης που κρίνεται, ενώ η αντιπολίτευση είναι η "πολιτική αγωγή". Οι βουλευτές απαγορεύεται να συμμετέχουν σε κοινές ομάδες μ' αυτούς. Οι βουλευτές είναι οι ένορκοι κληρωτοί "δικαστές" σ' αυτήν την περίπτωση.

Όταν οι "συνήγοροι" των πολιτικών απόψεων παριστάνουν τους πληρεξούσιους αντιπροσώπους του λαού, υπάρχει πρόβλημα. Όταν μέσα στη Βουλή μπαίνουν σαν αντιπρόσωποι του λαού οι αντιπρόσωποι των δικηγορικών "γραφείων", τα οποία είναι τα κόμματα, υπάρχει πρόβλημα. Πόσο μεγάλο πρόβλημα; Όσο μεγάλο πρόβλημα είναι να παριστάνει μέσα στο δικαστήριο ο εισαγγελέας τον ένορκο. Όσο μεγάλο πρόβλημα είναι να παρι­στάνει μέσα στο δικαστήριο ο συνήγορος του κατηγορουμένου τον ένορκο.

Γιατί υπάρχει πρόβλημα; Διότι δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Διότι, όταν τα δικηγορικά "γραφεία" βάζουν δικούς τους υπαλλήλους να παριστάνουν τους ενόρκους, εξασφαλίζουν μόνιμα τις αποφάσεις που τους συμφέρουν. Εξασφαλίζοντας την πλειο­ψηφία των "ενόρκων", εξασφαλίζουν μια μονιμότητα, η οποία απειλεί τη δημοκρατία. Για μια τετραετία θα υπάρχουν μόνιμα "αθώοι" —ό,τι και να κάνουν— και μόνιμα "ένοχοι" —ότι και να κάνουν επίσης—.

Αν καταλάβει κάποιος τους ρόλους αυτών που στελεχώνουν τις εξουσίες, εύκολα θ' αντιληφθεί ότι όσα συμβαίνουν σήμερα είναι παράνομα και παράλογα. Οι βουλευτές δεν θα έπρεπε να απευθύ­νονται στον λαό και να ζητούν την ψήφο του. Οι βουλευτές είναι ο λαός. Οι πολιτικοί είναι αυτοί οι οποίοι απευθύνονται στον λαό, εφόσον πρέπει να ψηφιστεί η άποψή τους από τον λαό.

Σε κανονικές συνθήκες οι βουλευτές θα έπρεπε ν' απαγο­ρεύεται δια νόμου να συναναστρέφονται με τους πολιτικούς. Με τους ίδιους νόμους και για τους ίδιους λόγους που απαγορεύεται η συναναστροφή των ενόρκων δικαστών με τους συνηγόρους των διαδίκων. Θα έπρεπε βουλευτές και πολιτικοί για συμβολικούς λόγους να μπαίνουν μέσα στη Βουλή από διαφορετικές εισόδους.

Σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε η επιλογή των βουλευτών να γίνεται με άλλες διαδικασίες. Με στοιχεία από ασφαλιστικά ταμεία και επιμελητήρια θα έπρεπε το σύστημα να "κληρώνει" τους βουλευτές. Με κάποια βασικά προσόντα μορφωτικού επιπέδου κάποιοι συμπολίτες μας θα έπρεπε να κληρώνονταν, για να μας αντιπροσωπεύσουν για τέσσερα χρόνια στη Βουλή. Με από­ζημίωση τον εργατικό μισθό που θα έχαναν σ' αυτά τα χρόνια, θα μπορούσαν να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της Βουλής. Να τις παρακολουθούν μόνιμα και να τιμωρούνται για τις "απουσίες" τους. Ακριβώς, όπως κληρώνονται και πληρώνονται οι ένορκοι, για να συμμετάσχουν στα μεικτά ορκωτά δικαστήρια.

Αυτό όμως δεν συνέφερε την ΔΕΞΙΑ η οποία ήθελε να μονοπωλεί την εξουσία. Γι' αυτόν τον λόγο συνεργάστηκε με τους αστούς. Γι' αυτόν τον λόγο τους ευνόησε στον υπέρτατο βαθμό. Οι αστοί ήθελαν να ευνοηθούν από τη ΔΕΞΙΑ και να μοιράζονται μεταξύ τους προνόμια και κρατικές θέσεις. Γι' αυτόν τον λόγο συμμάχησαν μαζί της. Δεν ήθελε η ΔΕΞΙΑ τον αντιπρόσωπο του λαού στη Βουλή, για να μην ελέγχεται. Μαζί της όμως δεν ήθελαν και οι αστοί, οι οποίοι είχαν γίνει ΔΕΞΙΟΙ στο σύνολό τους.

Όλοι αυτοί ήθελαν μέσα στην αίθουσα του κοινωνικού "δικα­στηρίου" να βρίσκονται μόνον οι εκπρόσωποι των διαδίκων, ώστε να τα "στήνουν" όλα με βάση τα δικά τους συμφέροντα. Ήθελαν να δημιουργήσουν τριακόσιες νέες χρυσοφόρες θέσεις εργασίας. Ήθελαν τις θέσεις αυτές να τις κάνουν "περιουσία" των κομμάτων. Των ΔΕΞΙΩΝ κομμάτων. Η ΔΕΞΙΑ με τη δύναμη αυτών των θέσεων ήθελε ν' αποκτήσει παράνομα τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού, για να εξασφαλίσει επαγγελματίες ΔΕΞΙΟΥΣ με δέλεαρ το λαχταριστό "κόκαλο" μιας θεσούλας στο δημόσιο.

Ενώ λοιπόν είναι φυσιολογικό φαινόμενο —και ως εκ τούτου αδιάφορο για τον νόμο να το αποτρέψει ως εξέλιξη— ο πολιτικός κόσμος να στελεχώνεται αποκλειστικά από αστούς, είναι παρά­νομο να στελεχώνεται η Βουλή αποκλειστικά από τέτοιους. Είναι άκρως επικίνδυνο το κοινωνικό "φίλτρο" της Βουλής να είναι αστικό.

Με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, που και το ίδιο "παράγει" "σοφούς" αστούς, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους εργάτες στον "παράδεισο" του προλεταριάτου, ήταν εύκολη η είσοδος των αστών πολιτικών μέσα στη Βουλή των αντιπροσώπων και άρα το "βραχυ­κύκλωμα" του Συντάγματος. Ένα "βραχυκύκλωμα", που συνέφερε τους ΔΕΞΙΟΥΣ "αρχιερείς" της μεταπολίτευσης και δεν έθιγε τους ΚΚΕδες, οι οποίοι απολάμβαναν προνόμια και βέβαια υψηλά έσοδα. Δεν είναι και λίγο πράγμα από τη Γυάρο να γίνεις κατ’ ευθείαν υψηλόμισθος του δημοσίου.

Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί οι Αμερικανοί επένδυαν συστη­μα­τικά στους αστούς της Ευρώπης; Γιατί συνέφερε τον ιμπερια­λισμό των καπιταλιστών ο "σοσιαλισμός" των παρισινών Μάηδων; Γιατί επένδυσαν στην "αντίσταση" κατά της Χούντας της ΔΕΞΙΑΣ στην Ελλάδα; Γιατί τους ήταν άχρηστος ο βασιλιάς; Τα συμφέροντα των αστών τούς επέτρεπαν να απειλούν τα εθνικά συμφέροντα των ευρωπαϊκών κρατών. Το ίδιο ακριβώς έκαναν και στην Ελλάδα. Μέσω των αστών κατόρθωσαν και "βραχυκύκλωσαν" τη δημο­κρατία. Μέσω των αστών πραγματοποίησαν "βουβό" πραξικόπημα. 

Γι' αυτόν τον λόγο κατηγορούμε τους διάσημους και μόνιμους ΔΕΞΙΟΥΣ κομματάρχες. Τους κατηγορούμε για συνταγματικό πραξικόπημα. Δημιούργησαν συνθήκες "διαπλοκής" μεταξύ των δύο εξουσιών, που εκφράζουν τη λαϊκή βούληση. Μετέτρεψαν τις ιδιωτικές κομματικές τους επιχειρήσεις σε θεσμικά όργανα της πολιτείας. Παρέδωσαν ολόκληρη την κοινωνία στους συνενόχους τους ΔΕΞΙΟΥΣ αστούς. Με αυτούς τους αστούς συνεργάστηκαν οι ΔΕΞΙΟΙ κομματάρχες και μονοπωλεί η ΔΕΞΙΑ την εξουσία. Αυτό είναι πραξικόπημα.

Η νίκη στις εκλογές τους δίνει ανεξέλεγκτη εξουσία. Η σύμπραξη των κυρίαρχων ΔΕΞΙΩΝ κομμάτων δημιουργεί μονο­πώλια εξουσίας. Αυτό επιτρέπει στους κομματάρχες να κληρο­δοτούν τα κόμματά τους και άρα μέρη του ελληνικού κράτους στους φυσικούς απογόνους τους. Αυτό επιτρέπει στη ΔΕΞΙΑ να ελέγχει τα πάντα μέσα στο χρόνο. Από τη μοναρχία της μιας "γαλαζοαίματης" οικογένειας της ΔΕΞΙΑΣ πήγαμε στην ολιγαρχία των τριών κυρίαρχων οικογενειών της ΔΕΞΙΑΣ. Από τους Γλίξμπουργκ πήγαμε στους Καραμανλήδες, τους Παπανδρέου και τους Μητσοτάκηδες.

Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί η ΔΕΞΙΑ μέσω των αστών προσπά­θησε και κατάφερε ν' αναβαθμίσει τα ποιοτικά χαρακτη­ριστικά της; Κατάλαβε γιατί επένδυσε τόσο πολύ στο Πολυτεχνείο; Κατάλαβε γιατί έστησε μια ολόκληρη "βιομηχανία" παραγωγής "αντιστασιακών"; Χωρίς τους μορφωμένους αστούς δεν θα άντεχε την κοινωνική πίεση. Με κρατικούς μισθούς κατόρθωσε και έλεγξε τα πάντα.

Ένα τεράστιο θέατρο του παραλόγου. Οι ΔΕΞΙΟΙ, που παρί­στα­ναν τους σοσιαλιστές, έβριζαν τους ΔΕΞΙΟΥΣ και έκλεβαν ψήφους αριστερών. Οι ΔΕΞΙΟΙ, που παρέμεναν στη Δεξιά, έβριζαν τους σοσιαλιστές, κατηγορώντας τους για κρυπτοκομμουνιστές και επί­σης έκλεβαν ψήφους αριστερών. Ένας ολόκληρος λαός παγιδευ­μένος στα "γρανάζια" της ΔΕΞΙΑΣ. Όλοι εναντίον όλων και η ΔΕΞΙΑ πανευτυχής.

Το ίδιο ευτυχές ήταν και το Κολέγιο Αθηνών. Η "μήτρα" του ΔΕΞΙΟΥ παρακράτους. Οι δουλειές πήγαιναν περίφημα. Δεν χρειαζόταν ούτε καν να κρύβουν τις δραστηριότητές τους. Παρή­γαγαν με άνεση τους κορυφαίους των ΔΕΞΙΩΝ. Τους δεξιούς και τους αριστερούς ηγέτες και στελέχη. Όλοι συμμαθητές στα ίδια θρανία. Όλοι με τις ίδιες υποτροφίες στα ίδια Χάρβαρντ. Τα παιδιά της ΔΕΞΙΑΣ δεν είχαν λόγο ν' ανησυχούν για το μέλλον τους.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

To Λαϊκό Κίνημα γεννήθηκε για να εκφράσει τις αγωνίες, τις ανάγκες και τις ελπίδες των Ελλήνων για ένα καλύτερο, ανθρώπινο αύριο.

Το Λαϊκό Κίνημα είναι κίνημα της κοινωνίας, κίνημα από τα σπλάχνα του λαού αυτής της χώρας, που δεινοπαθεί, μοχθεί και έχει χάσει την ελπίδα του για το μέλλον.

Το Λαϊκό Κίνημα δεν είναι κόμμα, δεν είναι μηχανισμός κατοχής και διαχείρισης της εξουσίας, ούτε θα επιτρέψουμε ποτέ να μετατραπεί σε κάτι τέτοιο. Το Λαϊκό Κίνημα έχει ως σκοπό την απόδοση της εξουσίας στον λαό, αυτός πρέπει υπεύθυνα να διαχειρίζεται και να ορίζει την τύχη του. Μόνο μέσω της πραγματικής δημοκρατίας πραγματώνεται η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

Το Λαϊκό Κίνημα είναι κίνημα ελεύθερων και αποφασισμένων ανθρώπων που προέρχονται από τον ελληνικό λαό και όχι από τις κάστες, τις πλουτοκρατίες και τις αριστοκρατίες.

Το Λαϊκό Κίνημα είναι βγαλμένο μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, στελεχώνεται από τα παιδιά της, είναι κομμάτι της και εκφραστής μόνο των αναγκών του ελληνικού λαού.

Το Λαϊκό Κίνημα έχει ως κύρια αξία του τον άνθρωπο και στοχεύει στην ίση και δίκαιη εξυπηρέτηση των αναγκών του.

Σκοπός του Λαϊκού Κινήματος είναι να χτίσει την κοινωνία της ισότητας, την  κοινωνία της πραγματικής δημοκρατίας για να εκφράζεται μέσα από αυτή ελεύθερα ο λαός μας και να είναι πραγματικά κυρίαρχος της ζωής και του τόπου.

Το Λαϊκό Κίνημα είναι συλλογικό, στηρίζεται στην συλλογικότητα που θα εξασφαλίσει την κοινή πρόοδο, την κοινή πορεία. Καθετί που θα δημιουργείται σε αυτή την χώρα καθώς είναι κομμάτι της θα πρέπει να ανήκει σε όλους και να ελέγχεται άμεσα από την κοινωνία.

Το Λαϊκό Κίνημα πιστεύει στην ευτυχία όλων των Ελλήνων, στόχος του πρωταρχικός είναι να ανέβει κάθετα και κατακόρυφα η ποιότητα ζωής όλων και αυτό είναι εύκολα εφικτό. Το Λαϊκό Κίνημα δεν πιστεύει στην ευτυχία των λίγων που χτίζεται μέσα από την δυστυχία των πολλών

Στόχος και κοινό όραμα είναι κάθε παιδί που γεννιέται σε αυτή την χώρα και άνθρωπος που ζει σε αυτή να έχει εξασφαλισμένες τις βιοτικές του ανάγκες, να μην φοβάται, να μην αδικείται, να γνωρίζει ότι μπορεί και πρέπει να συμμετέχει με ισότητα σε κάθε κομμάτι της κοινωνικής ζωής, ότι μπορεί να απολαύσει μια πραγματική και ελεύθερη ζωή. Είναι εύκολα εφικτό - δεν είναι καθόλου δύσκολο.

Στόχος μας είναι μια ελεύθερη δημοκρατική πατρίδα με ένα λαό κυρίαρχο που ο ίδιος μετέχει, προτείνει και αποφασίζει για όλα τα ζητήματα της πατρίδας, από την γειτονιά και το χωριό του, μέχρι την πόλη και το σύνολο της πατρίδας.   

Το Λαϊκό Κίνημα είναι παρόν, για να συλλάβει και να εκφράσει πολιτικές που δεν αρκούνται στην άρνηση των επιδιώξεων του νέο-φιλελευθερισμού, αλλά  προβάλλουν ένα νέο σύστημα αξιών με μοναδική κεντρική προτεραιότητα τον άνθρωπο, τον ελεύθερο, αυτάρκη, χειραφετημένο, ολοκληρωμένο μέσα από την συλλογικότητα άνθρωπο που πορεύεται προς την προσωπική και κοινωνική ολοκλήρωση, προς την συνάντηση με την αληθινή οντότητά του.  

Βασισμένοι στις αρχές της δημοκρατίας και του κοινωνισμού, προτείνουμε νέους θεσμούς πραγμάτωσης των αρχών – αξιών αυτών και ένα συγκροτημένο σύστημα κοινωνικής πορείας και οργάνωσης, ως στόχο για το σήμερα, το αύριο και το μέλλον. 

Οφείλουμε να θέσουμε ξανά τους φιλοσοφικούς μας στοχασμούς και τα πολιτικά μας σχέδια για μια κοινωνία δημοκρατική και ελεύθεροι.

Ολοι μαζί, με θεσμούς πραγματικής δημοκρατίας να χτίσουμε το σήμερα και το αύριο της πατρίδας με κέντρο της τον ΑΝΘΡΩΠΟ, τον ελεύθερο ΑΝΘΡΩΠΟ, τον άνθρωπο που βιώνει την ελευθερία του σε μια κοινωνία ελευθερίας, συλλογικότητας και συντροφικότητας και όχι τα οικονομικά μεγέθη και τους αδυσώπητους απρόσωπους αριθμούς. 

Η ομάδα πρωτοβουλίας

laikometopo